با من باش

​دکتر حسابی روز چهارشنبه به شاگرداش گفت: فردا شفاهی ازتون امتحان می گیرم. 

بعد دوباره همون لحظه گفت: نه همین امروز اونم کتبی امتحان می گیرم. 

بعد شاگرد ها اعتراض کردند. 

بعد دکتر گفت: همین که هست هرکی هم اعتراض داره بره جلوی در وایسه. 

از ۵۰ نفر فقط ۴ نفر رفتن جلوی در. 

بعد اینکه امتحان تموم شد رو به شاگرداش کرد و گفت:  

از همتون ۱۰ نمره کم میکنم! 

شاگردها اعتراض کردند. 

باز دوباره گفت:  

نمره ی اون ۴ نفر هم ۲۰ رد میکنم. 

شاگرد ها با شدت بیشتری اعتراض کردند. 

دکتر حسابی گفت: شما زیر بار ظلم رفتید 

امروز درس ظلم ستیزی داشتیم. 

اولا: ما باید ملاحظه کنیم که وظیفه ما در این عصر و زمان غیبت چیست و برای رسیدن به کمالی که هدف خلقت ما قرار گرفته چه باید بکنیم؟

وظیفه ما جز عمل به دستورات و وظایفی که از ناحیه امام معصوم علیهم السلام به ما ابلاغ شده و رسیده چیز دیگری نیست . اگر چه مجرد ملاقات حضوری خود نیز شرفی خاص است.

ثانیا: منشامحرومیت از ملاقات حضرت علیه السلام و غیبت ایشان خود ما بوده ایم و خود ما نیز می توانیم با برداشتن موانع ظهور در رفع این محرومیت ها سهیم باشیم.

ثالثا: برای هر امتی در هر عصر و زمانی یک نوع امتحان است و مسأله غیبت امام زمان علیه السلام در این دوره برای هر جامعه شیعی یک نوع امتحان بزرگ محسوب می شود.

رابعا: کسی نگفته ما نمی توانیم خدمت آقا امام زمان علیه السلام مشرف شویم. این امر برای هر کس مقدور است ولی مقداری سخنیت لازم دارد. باید غبار و زنگار را از چشم و دل زدود تا قابلیت لقای حضرت را پیدا کرد. و به طور کلی احتیاج به دویدن نیست بلکه اگر خود را اصلاح کنیم آن حضرت خود به دیدارمان خواهد آمد.

موعودشناسی و پاسخ به شبهات ص415

در تفحّص شهدا، دفترچه یک شهید 16 ساله که گناهان هر روزش را می نوشت پیدا شد. گناهان یک هفته او اینها بود:

شنبه: بدون وضو خوابیدم.

یکشنبه: خنده بلند در جمع.

دو شنبه: وقتی در بازی گُل زدم احساس غرور کردم.

سه شنبه: نماز شب را سریع خواندم.

چهارشنبه: فرمانده در سلام کردن از من پیشی گرفت.

پنجشنبه: ذکر روز را فراموش کردم.

جمعه: تکمیل نکردن 1000 صلوات و بسنده کردن به 700 صلوات.

خدایا او کجا و من کجا

فاصله از زمین است تا آسمان

فقط میگم کمک کن

​? «اللهمّ ارْزُقنی فیهِ الذّهْنَ والتّنَبیهَ وباعِدْنی فیهِ من السّفاهة و التّمْویهِ و اجْعَل لی نصیباً مِنْ کلّ خَیْرٍ تُنَزّلُ فیهِ بِجودِکَ یا أجْوَدَ الأجْوَدینَ»
? خدایا مرا در این روز هوش و خودآگاهی روزی کن و در این روز از بیخردی و خدعه دور کن و مرا بهره و فایده از هر چیزی که فرود آوردی قرار بده به بخشش خودت ای بخشندهترین بخشندگان.
✳️ در روایتی از نبی مکرم اسلام(ص) آمده است: «النَّاسِ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا  - مردم در خوابند، زمانی که از دنیا رفتند بیدار می‌شوند»
?مردمانی که تا لحظه مرگ خود در خواب بودند، چون کودکان عمری در #صدر و #شغاف خود و کشاکش بین شهوت و غضب، حزن و فرح، خوف و رجاء و نفس اماره و لوامه می‌مانند؛ و هرگز به کُنه وجود خود دست نمی‌یابند.

هسته‌ی مرکزی وجود انسان، #فؤاد اوست.
?حقایق و نادیدنی‌ها را نمی‌توان با چشم سر دید، تنها با چشم دل باید رؤیت کرد. کسی می‌تواند حق و باطل را از هم تشخیص دهد که در اثر تقوا، #چشم_دل او #بیدار شده باشد.
?رؤیت حقیقت در فؤاد، نوعی بیداری به نام #یقظه برای انسان رقم می‌زند. امام خمینی(ره) در کتاب جهاد اکبر خود آورده‌اند: «یقظه اول راه است.» تصور ما بر این است که وقتی چهارلایه وجود خود را درنوردیده و به مرحله‌ی رؤیت در فؤاد دست یافتیم، کار ما به نتیجه رسیده است، حال آنکه تازه اول راه است. 
✅ بیاییم در ماه رمضان، از کوری به بینایی و از خواب به یقظه برسیم.

روزه از نظر فقهای اسلام و علمای اخلاق دارای مراتب مختلفی است:

* مرتبه نخست:روزه فقهی است و آن روزه است که مطابق دستورهای فقهی گرفته شود بدین معنا که روزه دار قبل از اذان صبح نیت روزه کند و تا مغرب از مبطلات روزه پرهیز نماید. از نظر فقهای اسلام چنین روزه ای صحیح است و مسقط قضا و کفاره. این روزه انسان را از سقوط و گمراهی نجات می دهد ولی لزوما موجب تقرب انسان به درگاه الهی نمی شود. علمای اخلاق به چنین روزه ای «روزه عامه» می گویند زیرا عموم مردم بدین صورت روزه می گیرند.

* مرتبه دوم:«روزه خواص» است در این مرتبه روزه دار علاوه بر اینکه از مبطلات روزه پرهیز می کند از گناهان کبیره و صغیره نیز اجتناب می ورزد به عبارت دیگر ، چشم ، گوش، زبان و اعضای بدن او هم روزه هستند.

* مرتبه سوم:«روزه دل و باطن» است در این مرتبه روزه دار علاوه بر پرهیز از مبطلات رجوع به حق می کند و از شائبه غیر خدا محفوظ نگه می دارد.

چنین روزه ای از صبح تا مغرب ، دلش در محضر ربوبی است و خود را در پیشگاه خداوند متعال احساس می کند، روزه دل به گونه ای دیگر نیز تعبیر شده است و آن اینکه گناهان قلبی از قبیل کبر، حسد، ریا، کینه و غرور و … در دل روزه دار راه نمی یابد و قلب او از اندیشه های باطل و صفات ناپسند مبری است.

روزه قلب که در برخی از متون عرفانی از آن به «روزه خاص الخواص» تعبیر شده است دارای این ویژگی است که روزه دار در حالی که روزه است هیچگونه اندیشه غیر خدایی به دل خود راه نمی دهد زیرا توجه به غیر خدا واندیشیدن درباره امور دنیوی و حتی اخروی موجب بطلان این روزه است.

روزه دل و باطن از روزه اعضاء و جوارح مهم تر و روزه اعضا و جوارح نیز از خوردن و آشامیدن مهم تر است. اگر روزه دل و قلب میسر نشد روزه دار باید بکوشد با گرفتن روزه خواص، دادن صدقه، اطعام روزه داران، توسل به اهل بیت علیهم السلام و کمک به مستمندان، زمینه قبولی روزه های خود را در درگاه ربوبی فراهم سازد.

خداوندا توفیق روزه خاص الخاص را هم روزی ما بگردان