با من باش

شاید این حس را همه مادران تجربه کرده باشن که وقتی بخصوص برای اولین بار مادر می شند دوست دارند فرزندشان از همه لحاظ بهترین باشد بی نقص و بی عیب , زیبا و دل نشین و  کسی نگویدچشمها یا موها و یا رنگ پوست فرزندت این طور است یا آن طور وقتی _^برای اولین بار این حس را تجربه کردم و اطرافیان برای تبریک گویی نزدم می امدند وقتی بعضی ها می گفتند فرزندت موهاش این طور یا آن طور یا مثلا هر جای دیگر بدنش خیلی ناراحت میشدم پیش خودم میگفتم چرا اینها این طور صحبت می کنند حق ندارن  برای فرزند و پاره تن من اینطور صحبت کنند اونا چطور حق میدند به خودشون که حتی راجع به خلقت و آفریده خدا این چنین بگوین بعد ها که فکر می کردم به خودم میگفتم شاید این اتفاق چندان هم بد نبود و برایم درسهایی هم داشت منا هم به فکر وا میداشت که منم حق ندارم در مورد دیگران قضاوت کنم و حرف بزنم و حتی باید بدانم کجا حرف بزنم و کجا نه و اینکه چه حرفی بزنم یا نزم  بهشتی یا جهنمی بودن افراد را خدا می داند من چیکاره هستم مگر نه………

میگند مادری شبیه خدایی کردنه